Gambar sekadar perhiasan.
Agak lama tak meng'update' blog ni. Kalau rumah rasanya dah bersawang jugak la. Kejadian baru2 buat saya terpanggil nak tulis semula dgn tujuan nak kongsi dgn readers yg singgah ape yg saya nampak & rasa.
Baru2 ni sya ade tgk satu kejadian yg mane agak keterlaluan bg saya. Seorang anak marahkan ibu ayah die mcm die marah anak die. Puncanye sgtla kecik. Si ayah dan mak die tegur dan bg saya takla sampai membolehkan die act mcm tu. Ayat die " Jangan cabar saya eh..jgn cabar"..lebih kurang mcm tulah ayat die pd ayah die..'saya' dlm ayat tu merujuk pd si anak tu la. Saja saya tukarkan name si anak.
Pada si mak pulak ayat die "dahla jgn bising2la, saya nak pegi berjalan ni. Malasla nak dengar". Lebih kurang mcm tu la ayat die sbb saya igt2 lupa. Lepas kejadian tu si anak terus keluar tanpa minta izin atau at least salam dgn mak & ayah die. Si mak dan si ayah terus diam tak terkata. Sbb kalau lg dimarah dia akan lagi melampau. Ye lah takut kalau2 si anak ni lari ke or mengamuk ke atau buat ape2 yg tak sepatutnye. Sampai mcm tu sekali kasih syg mak ayah. Tp anak ade kesah? Tak kesah pun. Belagak mcm die master of the house lg ade. Mak dijadikan kuli. Senang bwk kwn sampai berumah bertangga. Kerja rumah jgn harapla. Buat tak peduli je. Sampaikan mak tu sakit pun kene bgn masak lagi. Nauzubillah. Geram betul dengarnye. Rase mcm nak menitis air mata. Saya tak kata diri saya ni baik. Masa darah muda dulu ade gak melawan parents tp takla sampai tahap cenggitu. Ade pertimbangan lg dan ehsan pd ibu bapa. Bila dah kawen & pregnant ni lagi rase sayang pd parents. Tp yg si anak ni tak taula ape yg die fikir. Ke die tak boleh berfikir or tak bersyukur. Mcm bangga pulak semua org takut kat die. Rase mcm nak bg pelempang pun ade.
Perangai si anak ni tak habis kat situ je. Even kalau baju keje die tak kering pun die akan mengamuk kat mak die pagi2. Fiilnye selalu buat parents terasa hati and sedih. Mungkin die tak perasan perangai die yg menyakitkan. Tp tak boleh ke die fikir2 atau muhasabah diri akan ape yg die dah buat. Mmg si anak ni dimanja kan dr kecik. Tp tak boleh ke die berfikir dan balas blk kasih syg parents die. Kalau setakat bg duit yg tak berapa sen sebulan tu die kire dah bole balas jasa parents die org lain yg bg lg byk tak payah la buat ape2. Just bg duit je. Hati parents tak payah jaga. Even bole buat jd org gaji.
Tgk akan kejadian tu teringat pulak ttg tanda2 kiamat. Yg mana anak jd tuan pd ibunye. Mungkin ini yg dimaksud kan tu. Rsa insaf dan lebih nak menyayangi parents. Minta doa pd Allah semoga dijauhkan diri kita dan zuriat keturunan jgn jd mcm tu. Biarlah tergolong dlm golongan hamba-Nya yg beriman dan beramal soleh.
Hopefully kisah td bole bg pengajaran utk kita semua supaya kita lebih menghargai parents & menjadi parents yg baik dlm mendidik anak2 yg soleh & solehah. Tp kalau ditakdirkan dpt anak mcm tu, after usaha yg sebaiknye, mungkin itu dugaan dr Allah.
